Projektując osiedle Leśna w Otwocku pracownia 77 Studio architektury zaproponowała stworzenie otwartej, nie zasłoniętej płotami przestrzeni do życia. Surowe w formie i kolorystyce domy harmonijnie komponują się ze scenerią sosnowego lasu. Nie zabrakło też odniesienia do stylu, z którego słynie dawny kurort, potocznie nazwanego świdermajerem.
Otwock przypomina rozległy miejski park. Przed laty walory tej malowniczej miejscowości doceniali przede wszystkim letnicy i kuracjusze. I choć dziś nie jest już uzdrowiskiem, to nadal jest popularnym miejscem wypoczynkowym. Występuje w nim niska zabudowa mieszkaniowa, a pośród domów jednorodzinnych i willi wyróżniają się obiekty zabytkowe.
Zobacz również – Dom skrywający się w nadwiślańskiej skarpie z europejską nagrodą
Nowe osiedle powstało na zadrzewionej działce przy ul. Leśnej, w niewielkiej odległości od parku i zabytkowego śródmieścia. Tworzy je 20 domów w zabudowie szeregowej o powierzchni 100 m kw. i 120 m kw. (z garażem). – Zabudowę skomponowaliśmy z dwóch typów segmentów: większych i mniejszych. Ich naprzemienne usytuowanie i zróżnicowanie półpiętrami, tworzy przejrzystą kompozycję elewacji całego zespołu – mówi autor projektu Paweł Naduk, właściciel warszawskiej pracowni 77 Studio architektury.
Architekt posłużył się oszczędnym językiem detalu i prostych form. Rzeźbiarskie wcięcia w kondygnacji dachu pozwoliły na wytworzenie kameralnych tarasów, doświetlających zarazem wnętrza. Z kolei zmienny układ tektoniki ścian tworzy na elewacjach rytmiczny, klawiszujący detal. Surowa, wręcz ascetyczna forma architektoniczna współgra z najbliższym otoczeniem. Minimalistyczne bryły budynków z dwuspadowymi dachami w jednolitym, szarym kolorze, wtapiają się w scenerię sosnowego lasu. Do rosnących wokół drzew nawiązują wykończone szarymi deskami elewacyjnymi wnęki drzwiowe i tarasowe.
Całość kompozycji dopełniają ruchome, drewniane okiennice, odwołujące się do ażurowych przesłon świdermajerów – tradycyjnych domów wznoszonych na linii otwockiej. – Zadaniem okiennic jest wytworzenie we wnętrzach gry światłocieni i zapewnienie lokatorom poczucia intymności, przy okazji ożywiając elewacje – podkreśla ich znaczenie architekt Paweł Naduk. – Jest to również nawiązanie do lokalnej tradycji budowania. Uważamy, że nawet w obiektach o zupełnie innej funkcji warto sięgnąć po wyróżnik, który przyporządkuje je do danego miejsca.
Wiele świdermajerów, które wyróżniają się bogato zdobionymi werandami, gankami i okiennicami, cieszy oko po dziś dzień. Także w Otwocku.
W ten sposób powstała ciekawa enklawa do życia, która uwzględnia uwarunkowania przyrodnicze i tożsamość kulturową miejsca. Z kolei pozostawienie otwartych, nie ogrodzonych przestrzeni osiedla, tworzyć ma wzdłuż ulic przyjazne miejsce – zapewniać przechodniom spacer obok zaaranżowanych ogródków i rytmicznych, skomponowanych form architektonicznych, a nie płotów i obwarowań. Ma też zachęcać mieszkańców domów do spotkań i ułatwiać budowanie relacji sąsiedzkich.
– Jest to drugie po Białych Domach na Wawrze osiedle, które zaprojektowaliśmy bez ogrodzeń od frontu. Nasze doświadczenia dowodzą, że deweloperskie inwestycje na obrzeżach miast również można budować w sposób cywilizowany, bez ogromu murów i barier, pozostawiając mieszkańcom ciekawą, otwartą przestrzeń – mówi Paweł Naduk. – Pamiętajmy też, że ich zaaranżowanie przez mieszkańców wzbogaca jednocześnie miejskie ulice.
Na niedalekim Wawrze buduje się właśnie kolejne, zaprojektowane przez 77 Studio osiedle domów jednorodzinnych. Ono również nie będzie grodzone.
Zdjęcia: Piotr Krajewski
