Spis treści
Budowa własnego domu wymaga posiadania odpowiedniego projektu. Niestety, wiele kwestii związanych z terminologią wciąż pozostaje niejasnych dla inwestorów. Pojęcia dotyczące powierzchni całkowitej, powierzchni użytkowej czy powierzchni netto budynku często są ze sobą mylone, co prowadzi do różnych komplikacji.
Powierzchnia całkowita
Mianem powierzchni całkowitej budynku określa się łączną sumę powierzchni całkowitych poszczególnych kondygnacji, stanowiących powierzchnię ograniczoną ścianami zewnętrznymi w stanie wykończonym. Kondygnacje mogą być położne częściowo lub całkowicie poniżej i powyżej powierzchni terenu. Uznaje się za nie poddasza użytkowe i nieużytkowe, a także kondygnacje o charakterze magazynowym lub technicznym. Na powierzchnię całkowitą budynku nie składają się natomiast występy i wnęki przygotowane w celach estetycznych i konstrukcyjnych, o ile nie mają one wpływu na powierzchnię netto danej kondygnacji. Nie uwzględnia się w tej klasyfikacji także przestrzeni pustych między powierzchnią terenu, a dolną częścią budynku. Powierzchnię całkowitą budynku mierzy się po ścianach zewnętrznych budynku, wliczając przy tym wszystkie elementy wykraczające poza objętość domu. Dotyczy to zatem wszelkich balkonów, tarasów czy zjazdów do garażu. Na tę sumę składa się komplet kondygnacji budynku, włącznie z tymi zlokalizowanymi poniżej oraz powyżej poziomu terenu.
Powierzchnia użytkowa budynku
Jako powierzchnię użytkową budynku rozumie się łączny metraż wewnętrzny wszystkich pomieszczeń znajdujących się w wykończonym stanie domu. Na powierzchnię użytkową budynku składają się takie wnętrza, jak pokoje, kuchnia, łazienka, sypialnia czy pomieszczenia gospodarcze. Nie zaliczają się do nich takie miejsca jak strych, garaż, kotłownia, klatki schodowe czy korytarze. Zgodnie z rozporządzeniami dotyczącymi zasad obliczania powierzchni użytkowej zawartymi w normie PN-ISO 9836:1997, pod uwagę nie są brane także wnętrza o wysokości poniżej 1,4 m. W dokumentacji budynku osobno zaznacza się powierzchnie nie w pełni zabudowane, takie jak balkony czy tarasy. Zależnie od celu realizacji pomiarów, adekwatne mogą być także inne ustawy. Przykładem może być ta dotycząca podatków i opłat lokalnych, która uwzględnia piwnice i garaże w powierzchni użytkowej. Ustawa dotycząca podatku od spadków i darowizn natomiast wyklucza z obliczeń teren klatek schodowych oraz piwnic.
Powierzchnia netto budynku
Sposoby obliczania oraz definicja powierzchni netto budynku określone zostały w normie PN-ISO 9836:1997. Zgodnie z tymi informacjami, dotyczy ona powierzchni ogrodzonej powierzchniami zamykającymi. . Definicja ta wydaje się stosunkowo skomplikowana, dlatego warto ją uprościć. Powierzchnia netto budynku obejmuje wszystkie obecne w nim pomieszczenia, stałe schody, poddasze oraz strych, a także piwnice, tarasy czy garaż. W praktyce oznacza ona przestrzeń użytkową, która liczona jest po obwodzie wewnętrznym. Do powierzchni netto nie można wliczyć progów, listew przypodłogowych, otworów okiennych i drzwiowych oraz nisz w elementach zamykających. Pomiary wykonuje się wewnątrz budynku, z uwzględnieniem ścianek działowych, rur, kanałów czy balkonów. Powierzchnia netto jest większa od powierzchni użytkowej, ponieważ obejmuje elementy demontowalne. Wartość ta nie uwzględnia jednak drzwi oraz okien.
Powierzchnia a projekt domu
Projekty domów jednorodzinnych można ze sobą na rożne sposoby porównywać. Najczęściej wybierane kryteria to styl architektoniczny oraz cena, jednak równie ważną kwestią pozostaje powierzchnia. Szczegółowe informacje na temat opisanych powyżej zagadnień znajdują się na stronie New-House: https://new-house.com.pl/akademia-budowlana/post/481. Firma ta oferuje gotowe projekty domów na każdą kieszeń. Poszczególne rozwiązania różnią się pod względem wielu parametrów. Przeglądając poszczególne projekty domów parterowych i piętrowych warto zwrócić uwagę na wszystkie szczegóły. W ten sposób można uniknąć komplikacji wynikających np. z pomylenia powierzchni całkowitej z użytkową.
